| İsim | Anlamı | Cinsiyet |
| ABIŞKANOYAN | İlhanlı komutan.(XIII-XIV. yy.) | ERKEK |
| ABİD | Allah'a ibadet eden, çok ibadet eden, zahid. Kullar,köleler. | ERKEK |
| ABİDE | Anıt. Önemli ve değerli yapıt. | ERKEK |
| ABİDİN | Dua eden / Duacı | ERKEK |
| ABUŞKA | Koca, zevc, yaşlı erkek. | ERKEK |
| ABUZER | Altın suyu. Altın suyu gibi parlak ve görkemli. Yahut Ebû Zer(elGıfarî) ismim'n fonetik değişikliğe uğramış şekli. | ERKEK |
| ABUZETTİN | Din yolunda çabuk, hızlı giden | ERKEK |
| ACA | 1. Amca, ağabey. 2. Güçlü kuvvetli, başladığı işi bitiren. 3. Büyük | ERKEK |
| ACABAY | 1. Amca, ağabey. 2. Güçlü kuvvetli, başladığı işi bitiren. 3. Büyük | ERKEK |
| ACAHAN | 1. Amca, ağabey. 2. Güçlü kuvvetli, başladığı işi bitiren. 3. Büyük | ERKEK |
| ACAR | 1. Becerikli. 2. Atılgan, ele avuca sığmaz. 3. Halk. 4. Yeni, taze | KIZ/ERKEK |
| ACARALP | Yiğit, becerikli, cesur kişi. | ERKEK |
| ACARBAY | Doğan Acarbay, olimpiyatlarda yarışmış Türk atlet, 1948. | ERKEK |
| ACARBEY | güçlü bey | ERKEK |
| ACARER | Yiğit, becerikli, cesur kişi. | ERKEK |
| ACARKAN | Yiğit, becerikli, cesur kişi. | ERKEK |
| ACARMAN | Çevik, becerikli, girişken. | ERKEK |
| ACARÖZ | Özünde yiğitlik bulunan. | ERKEK |
| ACARSOY | Yiğit, soylu. | ERKEK |
| ACARTÜRK | yiğit Türk, gözüpek Türk, güçlü Türk, becerikli Türk, çalışkan Türk | ERKEK |
| ACATAY | güçlü tay | ERKEK |
| ACEM | 1. Arap olmayan milletlerin hepsi 2. Açık ve doğru Arapça konuşamayan kimse 3. Özellikle İranlı, İran halkından biri. | ERKEK |
| ACLAN | Hızlı, çabuk, telaşlı. Osman Bey ile çağdaş olan 14. yy. ortalarında yaşamış Karasi Beyi. | ERKEK |
| ACUN | Evren, kainat | ERKEK |
| ACUNAL | Dünyayı kapsayan, dünyayı fetheden. | ERKEK |
| ACUNALP | Dünyayı kapsayan, dünyayı fetheden. | ERKEK |
| ACUNER | dünya eri, dünya yiğidi | ERKEK |
| ACUNMAN | Dünyaca tanınmış, ünlü. | ERKEK |
| ACUNSEVEN | dünyayı seven, evreni seven | ERKEK |
 | ||
| AÇA | 1. Amca, ağabey. 2. Güçlü kuvvetli, başladığı işi bitiren. 3. Büyük | ERKEK |
| AÇIKALIN | Alnı açık kimse, açık alınlı kişi, temiz kişi | ERKEK |
| AÇIKGÜN | Güneşli gün, bulutsuz gün | ERKEK |
| ADA | Etrafı sularla çevrili kara parçası | ERKEK/KIZ |
| ADAHAN | Adanın hakimi, yöneticisi. | ERKEK |
| ADAL | Adın yayılsın, ün kazan anlamında | ERKEK |
| ADALAN | Adı bilinen, tanınan, iyi ünü olan | ERKEK |
| ADALEDDİN | Dinin adaleti Türk dil kuralı açısından "d/t" olarak kullanılır. | ERKEK |
| ADALET | Hak ve hukuka uygunluk, hakkı gözetmek. | KIZ/ERKEK |
| ADALETTİN | Dinin adaleti | ERKEK |
| ADALIR | Adlanır, ad alır, bilinir | ERKEK |
| ADANIR | Şanlı, şöhretli | KIZ/ERKEK |
| ADAR | Uygur metinlerinde geçen bir Türk adı; olgunluk, erginlik; omuzdaş | ERKEK |
| ADAŞ | adları eş olanlar, aynı adı taşıyanlardan her biri, kardeş, edinilmiş olan, arkadaş | ERKEK |
| ADEM | 1. Allah'ın yarattığı ilk insan, insan soyunun atası ve ilk peygamberi. 2. Adam. 3. İyi, temiz kimse. Âdem(a.s.) ilk insan ve ilk isimlendirilen varlık. Kur'an'da Hz. Adem'in 25 yerde ismi geçer. | ERKEK |
| ADETULLAH | Allah'ın kanunu, ilahi sünnet. | ERKEK |
| ADIGÜN | (gündüz doğan çocuğa verilir) adı aydınlık, gün gibi olan | ERKEK |
| ADIGÜZEL | Güzel isim. Verilen ismin güzel olması. | KIZ/ERKEK |
| ADISÖNMEZ | adı sürekli olarak yaşar, adı sürer gider, kuşaktan kuşağa sürer | ERKEK |
| ADIVAR | adı yok değil adsız değil, adlandırılmış | ERKEK |
| ADİL | 1. Doğruluk gösteren. Doğru. 2. Eşit, eş, müsavi. 3. Adaletli davranan. Kur'ân! bir isimdir. Allah'ın emirlerini hakkıyla uygulayan anlamına gelir. Raşid halifelerin | ERKEK |
| ADİLGİRAY | Kırım veliahtı.(1548 Kazvin 1579) Devlet Giray'm oğlu. Osmanlıİran savaşında Osmanlılara yardımcı oldu. İkinci Şamah savaşını kazanan İranlılarca tutsak edildi ve Kazvin'de öldü. | ERKEK |
| ADİLHAN | Adil yönetici. | ERKEK |
| ADİN | Cennet (Adn). | ERKEK |
| ADİY | Savaşçı, savaştan geri durmayan, mücahid. | ERKEK |
| ADLIĞ | adı var, adı sanı bilinen, tanınmış ünlü | ERKEK |
| ADNAN | İnsanlardan üstün olan; Vatan tutmak; Cennetin orta yerinin adı | ERKEK |
| ADNİ | 1. Adın'a mensup 2. Cennete girmeye hak kazanan. | ERKEK |
| ADSAY | Moğol hakanlarından biri | ERKEK |
| AFACAN | Hareketli, ele avuca sığmaz, akıllı | ERKEK |
| ||
| AFFAN | Kendini kötülüklerden uzak tutan | ERKEK |
| AFGAN | Heyecanlı, çabuk öfkelenen. Orta Asya'da yaşayan müslüman bir kavim. Cemalettin Afgani | ERKEK |
| AFİL | 1. Uful eden, gurub eden, batan(güneş, yıldız). 2. Görünmez olan, kaybolan | ERKEK |
| AFİTAP | Güneş / Çok güzel | ERKEK |
| AFŞAR | 1. Oğuz Türklerinin 24 boyundan biri. Türkiye, Iran, Azerbaycan ve Afganistan'da dağınık olarak yaşamaktadırlar. 2. Çabuk iş gören, çevik, atılgan | ERKEK |
| AFŞIN | Zırh, silah. | ERKEK |
| AFŞİN | Zırh, silah. Afşin bey | ERKEK |
| AFUV | Daima affeden, merhametli. Esmaü'lHüsna'dandır. "Abd" takısı alarak kullanılır. | ERKEK |
| AGAH | Bilgili / Bilen / Haberli / Uyanık | ERKEK |
| AGER | Temiz, doğru kimse | ERKEK |
| AGRA | Çok sevimli, çok yakışıklı. | ERKEK |
| AĞA | 1. Yaşlanma manasına gelen "ağmak"tan. Büyük, efendi. Büyük kardeş, ağabey. 2. Amir, baş, reis. Eski devlet teşkilatımızda bazı idarecilere verilen unvan. 3. Osmanlı devletinde okuma-yazma bilenlere verilen şeref unvanı. 4. Halkın saygısını kaz | ERKEK |
| AĞABAY | ağa ve çok varsıl kimse | ERKEK |
| AĞAHAN | Nizari İsmaili imamlara verilen unvan. Doğu Türk-çesinde ağabey anlamında da kullanılmıştır. Türk kökenli Kaçarların onur unvanıydı. Ağa Han | ERKEK |
| AĞANER | Saf, temiz, duru insan. | ERKEK |
| AĞAR | 1. Beyaz renkli. 2. Açık tavırlı, samimi. 3. Asil, onurlu, şerefli. | ERKEK |
| AĞIŞ | Göğe doğru yükseliş, yükselme | KIZ/ERKEK |
| AĞIT | Ölen bir kimsenin ardından okunan ezgi, söylenen söz | KIZ/ERKEK |
| AHAD | 1. Bir, kişi, kimse. 2. Birler, birden dokuza kadar olan sayılar. 3. Ünlü Türk denizcilerinden Ahad bey(Umur bey donanmasından). | ERKEK |
| AHAVİ | 1. Kardeşçe, dostça. Kardeş gibi. | ERKEK |
| AHBARİ | Haber veren, rivayet eden. | ERKEK |
| AHDİ | Ahd, and icabı veya ahd ve ahda müteallik. Ahdî, Türk tezkire yazan ve Divan şairi(Bağdat 1593). | ERKEK |
| AHENK | Vurgu, ritim, uyum | KIZ/ERKEK |
| AHFA | Kalb, ruh, sır, hafi, ahfa şeklinde sıralanan "letafeti hamse" sonuncusuna verilen ad. | ERKEK/KIZ |
| AHFAZ | 1. Belleği çok kuvvetli. 2. Kur'an'ı en iyi hıfzetmiş kişi. 3. Alçak gönüllü. | ERKEK |
| AHFEŞ | 1. Küçük gözlü, zayıf bakışlı. 2. Yalnız gece gören kimse. Ahfeş lakabında üç büyük Arap alimi vardır. Abdülhamid, Said b. Mes'ade, Ali b. Süleyman. | ERKEK |
| AHİ | 1. Ahi ocağına mensup olan kimse. 2. Cömert, eliaçık. Ahi Benli Hasan. Türk şairi. Yavuz döneminde yaşamış ve Şirinu Perviz mesnevisini yazmıştır. | ERKEK |
| AHİD | 1. Bir şeyin yerine getirilmesini emretmek. 2. Söz vermek. Emir, talimat, taahhüt, anlaşma, yükümlülük. | ERKEK |
| AHKAF | 1. Kum fırtınası 2. Kur'anı Kerim'in 6. suresi. Araplar bu ismi, Arabistan'ın güneyinde, kimsenin bilmediği ve giremediği çöle vermişlerdir. | ERKEK |
| AHLAS | 1. Saf, halis, kanşımsız. 2. İyi yürekli, temiz kimse. 3. Kur'anî ıstılahta, Allah'a halis olarak yönelip ihlaslılıkta ileri bir dereceye varmış kul. | ERKEK |
| ||
| AHMED | Çok, en çok övülmüş, methedilmiş. Kur'anı Kerim'de Saf suresinin 6. ayetinde | ERKEK |
| AHMER | Kırmızı, kızıl. | KIZ/ERKEK |
| AHMET | Övülmeye değer. Beğenilmiş / Allah'a şükreden / | ERKEK |
| AHNEF | 1. Ayaklan çarpık ve eğri büğrü olan. Daha çok lakap olarak kullanılır. Ahnef b. Kays, ashâbdan. | ERKEK |
| AHNES | Basık ve sivri burunlu. Daha çok lakap olarak kullanılır. | ERKEK |
| AHSA | Arabistan'ın KuveytKatar kısmına verilen isim Erkek ve kadın adı olarak kullanılır | ERKEK/KIZ |
| AHTER | Yıldız | KIZ/ERKEK |
| AHVER | 1. Müşteri yüzlü, güzel gözlü adam. 2. Zeki, akıllı. | ERKEK |
| AHVES | Cesur, kahraman, yiğit. | ERKEK |
| AKABE | 1. Sarp geçit, çıkılması zor yokuş. 2. Tehlike. Atlatılması zor güçlük, muhtıra. | ERKEK |
| AKAD | Doğruluğuyla, dürüstlüğüyle tanınmış kimse. | ERKEK |
